Ik rijd lijn 388. Vanuit Utrecht naar Rotterdam. Een lange rit. Gelukkig ben ik op pad met een luxe comfortabele touringcar. De rit gaat over snelwegen, door de polder, langs dorpen en door steden. Bij de bushalte Sliedrecht Baanhoek stop ik. Een Surinaamse dame klimt via de drie traptreden de bus in. Op mijn tafeltje legt ze drie zoetjes. Gewikkeld in een kleurig fruitig papiertje. ‘Alstublieft meneer de chauffeur’ zegt ze. Ik dank haar voor dit attente gebaar. Zij weet niet dat ik nauwelijks snoep. Ik vervolg de rit. We zijn bijna in Rotterdam.
Later die dag ben ik weer terug in Utrecht. Voordat ik mijn rit naar Gorinchem aanvang drink ik nog een kop koffie met collega’s in de kantine. Trots vertel ik mijn verhaal van die ochtend. Sander, mijn collega, rijdt vaker de 388. Hij begint te lachen om mijn verhaal. Hij reed gisteren de 388. Hij laat mij een foto op zijn telefoon zien van twee heerlijk smeuïge puddingbroodjes.
Met de groeten van de Surinaamse dame.
Lees ook: Van kantoorbaan naar busbaan.
