Onlangs zapte ik wat rond op de t.v. Met een beetje doorzappen kom je dan al gauw uit bij de regionale t.v. zenders. Ik haakte zo’n beetje halverwege aan in een reportage over een rijdende winkel. Bij volkstammen beter bekend als SRV. Rode draad in de uitzending was wel zo’n beetje de teloorgang van de rijdende winkel. De rijdende kruidenier in kwestie vertelde dat ‘ie aardig wat kilometers en uren moet maken om nog een beetje droog brood te verdienen. De gouden tijden waren wel zo’n beetje voorbij. Dat deed mij meteen denken aan een vriendinnetje dat ik in vroegere tijden had. Zij hadden thuis ook een rijdende winkel. En dat was toen ook al knoerhard werken. Zodra de kar ’s-avonds de stalling werd ingereden startte het schoonmaken en het vakken vullen. Op zondag was het tijd om het magazijn op orde te maken. De artikelen uit de dozen te halen en voorzien van een prijssticker. Dat was in die tijd nog zo. Hoogtepunt was wel Tweede Kerstdag. In alle vroegte was de ganse familie in de weer. Het was hoogste tijd om ijstaarten rond te brengen in het ‘verzorgingsgebied’. De auto’s van de gezinsleden stoven het erf af, vol geladen met ijstaarten. Op weg naar de trouwe klanten van de SRV-er om ze te bedanken voor het afgelopen jaar. Met een overheerlijke ijstaart. Cadeautje van de zaak.
Twee keer per week draait er een Springer & Partner bij ons de straat in. Luid claxonnerend zodat de gepensioneerde overburen weten dat de rijdende winkel weer voor de deur staat. Eigenlijk best wel een zinloze actie, dat toeteren. Want de dagen dat hij in de straat staat staan vast. Maandag en Donderdag. Alsmede het tijdstip, kwart voor zeven ‘s-avonds. Gaat al jaren volgens het klokje. Affijn. Bij tijd en wijlen kuier ik met junior ook richting de rijdende winkel. Voor een flesje Roosvicee. Junior vindt het wel o.k. Zolang hij maar een tumtummetje van de rijdende kruidenier krijgt. Ik vind het iets minder o.k. aangezien die fles Roosvicee al gauw zo’n 60 eurocentjes duurder is dan bij Albert Heijn.
Terug naar de t.v. In het afsluitende gedeelte van deze reportage werd wel meteen duidelijk waar de SRV haar teloorgang aan heeft te danken. De rijdende kruidenier parkeerde zijn winkelkar langs de straat. De deur wagenwijd geopend voor die ene klant. Een minuut later draait de booschappenservice Albert.nl de straat in. En stopt vrijwel voor hetzelfde appartementencomplex. Je kunt nu wel gaan bazelen over dat de SRV in der tijd kansen heeft laten liggen. Waarom zij niet zelf gestart zijn met het aanbieden van boodschappen bestellen via internet. Het logistieke netwerk was er immers al. Vandaag de dag biedt een wat nieuwere formule; Springer & Partners rijdende winkeliers de helpende hand. ‘Met een eigentijdse trendy formule’ aldus de website van één van de toeleveranciers. De website van Springer & Partners schrijft dat de formule beter wil inspelen op de markt van gemakkelijk boodschappen doen. En zich wil richten op de doelgroep ‘tweeverdieners’. Mooie doelstellingen alleen hebben die ‘tweeverdieners’ Albert.nl al ontdekt. Maar er zijn kansen!
Een ontwikkeling die ik omarm en met mij steeds meer tweeverdieners, zijn initiatieven zoals streekbox.nl, thegreenbee.nl en dekrat.nl. Vanuit je luie stoel met een paar muisklikken een abonnementje afsluiten en je ontvangt iedere week een krat met overheerlijke duurzame en biologische producten. Geteeld in eigen land. Vlees of vis, vergeten groenten, brood. Van dat soort dingen. Iedere week weer een verrassing wat er in het krat zit. Met de online recepten tovert iedere ‘tweeverdiener’ een overheerlijke maaltijd op tafel. Als we nu eens stoppen met Springer & Partners vol te douwen met flesjes Roosvicee, pakken Honig Macaroni, Douwe Egberts koffie en een beetje ruimte over laten voor het afleveren van duurzaam gevulde kratjes? Maken we er een rijdende Marqt van!
