Enkele jaren geleden dacht ik dat knuffelwijn niets anders was dan een flesje, welk opengetrokken werd wanneer je met je nieuwe vriendin een romantische avond tegemoet kon zien. In mijn geval betrof het JP Chenet. U weet wel. Die met die kromme hals. Ik kon er op dat moment weinig aan doen. Je blijft glimlachen. Uiteindelijk ben je in deze prille fase nog te gast. Toch dacht ik mij er heel even mee te bemoeien. Zo in de trant van, ‘kijk eens wat hoger in de super en ontdek wat er zoal nog meer te koop is’. Het romantische avondje kreeg hierdoor een ietwat zuur tintje. Over de wijn in kwestie was geen discussie mogelijk. Zeker geen knuffelwijn dus.
Maar wat dan wel? Of er nu op het etiket een stekelvarken, lama of flamingo prijkt maakt niet zoveel uit. Slimme wijnverkopers hebben namelijk ontdekt dat vrouwen sneller vallen voor een fles Sauvignon, Chardonnay of Merlot zolang er maar een gediende uit het faunarijk met hoog knuffelgehalte het etiket opvrolijkt. Koppel er nog een mooi verhaal aan vast van rondscharrelende zwijnen in de wijngaard. Et voilá, de knuffelwijn is geboren. Terwijl mannen meer gecharmeerd zijn van een stoer en imposant château op het etiket trekt de vrouw de fles met de vreemd ogende kikker van het schap. De net iets slimmere wijnboer plakt er nog een geinige naam aan. Zie hier, Arrogant Frog en Wild Pig. Met een beetje juiste onderhandelingstechnieken aan de burelen van de kruideniers en je knuffelwijnen staan op ooghoogte in de schappen. Succes verzekerd bij de dames! Jouw wijn met een hoge aaibaarheidsfactor verdwijnt linea recta van het schap in het winkelmandje. Feit in deze is, dat vrouwen veelal in de super bepalen welke wijn er door-de-weeks ’s-avonds op tafel komt. Daar hebben wij mannen in dat geval weinig over te zeggen. Dat geldt vandaag de dag ook bij ons thuis. Mevrouw van Mierlo schenkt dan ook met enige regelmaat en vol trots een mooie knuffelwijn.
Ik ben benieuwd welke wijnboer binnenkort het glas laat heffen door ‘s- werelds grootste knuffelberen, George Clooney en Antonia Banderas.
Bovenstaande column is eerder ook gepubliceerd op de website van 3 Wijngekken. Alwaar ik als gastschrijver een maandelijkse bijdrage aan lever.
