Met Direct Marketing, afgekort DM, kunnen een aantal marketeers zich dag in dag uit bezig houden. Voor mij is dat niet helemaal weggelegd. Ik heb een soort haat-liefde verhouding met deze tak van sport. Zie ook mijn eerdere column betreffende een ING mailing. Ik heb binnen marketingcommunicatie andere interessegebieden. Een envelop met felgekleurde reclameletters met daarop mijn naam geprint gaat thuis, linea recta de papiercontainer in. Zo af en toe werp ik, vanuit vaktechnisch oogpunt, een korte blik op het gekunsteld poststuk. Ik sta meer open voor ‘social targeting’. Er zit niet voor niets een ‘like’ button op facebook. Ook het sturen van ongevraagde e-mails met persoonlijke aanbiedingen verdwijnen met een muisvlugge beweging richting sectie verwijderen. Op zakelijk vlak ontvang ik wekelijks van één of andere instelling een aanbod via de e-mail. Deze week was het raak! ‘In twee dagen leren betere respons te krijgen’ meldt de subjectregel. Automatisch scrol ik als de wiedeweerga naar het onderste gedeelte om me voor eeuwig en altijd af te melden voor toekomstige nieuwsbrieven van de afzender. Maar wat schets mijn verbazing? In de aanhef word ik aangesproken met ‘Geachte mevrouw Van Mierlo’. Kijk dat vind ik slordig. Een vlugge blik op de email leert mij dat ik voor iets meer dan 1000 euro in twee dagen een succesvolle mailing kan maken. De voordelen spatten er af. Jaja, daar denkt Mevrouw Meneer Van Mierlo toch wel iets anders over. Ik heb de organisatie in kwestie in een reply er op gewezen dat ik sterke twijfels heb over de kwaliteit van de cursus. Ik hoop dat de deelnemende marketeers mij in de toekomst met rust laten. Voor je het weet twijfel ik nog meer aan de functie van DM. Of erger, ik geraak in een identiteitscrisis.
Of heeft deze email juist wel zijn functie bewezen? Uiteindelijk heb ik hem wel, knarsetandend gelezen.
