Onlangs werd in De Balie te Amsterdam een stadsgesprek gevoerd met daarin de vraag of er nog wel plek is voor de ambachtelijke voedselbereiding in de stad. Aanleiding hiervoor was mede dat de Pasteibakkerij zo langzamerhand bezwijkt onder de regelzucht van de gemeente Amsterdam en de voedselwarenautoriteit. 
Dit voorval is kenmerkend voor meerdere initiatieven die gestart zijn vanuit de visie om lokaal ondernemen weer een gezicht te geven. Op zich een vreemde ontwikkeling. De gemeente Amsterdam heeft enkele jaren geleden, in 2014, een zogenaamde ‘Voedselvisie’ opgesteld. Belangrijk uitgangspunt hierin is dat de relatie met voedsel meer dient te zijn dan consumptie. Gezond eten is een belangrijk onderdeel in de strijd tegen obesitas, vooral in de armere stadsdelen. Zo verrijken foodfestivals het culturele karakter van de stad. En de stad wordt een stuk socialer wanneer bewoners gezellig samen kunnen barbecueën in het Vondelpark. Omdat in Amsterdam nauwelijks zelf voedsel wordt geproduceerd en vooral van buiten de stad wordt ingekocht, is de wens uitgesproken het ambacht terug de stad in te krijgen. Hiermee wordt de productie van voedsel zichtbaar voor haar inwoners. Wat er weer voor zorgt dat zowel kinderen als volwassenen zich meer bewust zijn van het belang van een gezond voedingspatroon. Een Coca-Cola automaat op elke straathoek alsmede om de zoveel meter een wafelstore helpen daar niet bij. Ambachtelijke voedselproductie draagt in een stad bij aan een gezond voedingspatroon ten opzichte van massaproductie.
Echter lokale overheidsmaatregelen zorgen er voor dat groenteboer en slager uit het straatbeeld verdwijnen. Veelal door hogere huurprijzen en veranderende bestemmingsplannen. De productie van voedsel is jarenlang door lokale overheden uit de stad verbannen. Met het gevolg dat de consument geen idee heeft hoe voedsel op hun bord belandt. Kinderen uit de stad denken dat melk in hun glas gewoon in de fabriek geproduceerd wordt. Maar de consument begint steeds meer vragen te stellen over de herkomst van hun voedsel en hoe één en ander bereid is. 
Er worden redelijk wat initiatieven ontplooit om lokaal produceren te stimuleren maar stranden veelal door bureaucratie en regelgeving van overheidsinstanties. Zo worden stadsmoestuinen schoorvoetend en vaak maar tijdelijk toegelaten. De ganzen die het vliegverkeer op Schiphol hinderen worden vergast en verwerkt in bijvoorbeeld patés. Zijn de bieren die getapt worden steeds vaker van stadsbrouwerijen en zelfs gebrouwen met het water uit het IJ. Maar de vraag is hoe lang houdbaar deze initiatieven zijn. Uit het stadsgesprek blijkt maar weer eens te meer dat een gemeente als Amsterdam toch andere prioriteiten stelt. Projecten die voor wethouders en bestuur sneller resultaat leveren en zichtbaarder zijn. Nog meer kantoorpanden bouwen, meer asfalt en metrolijnen aanleggen en nog meer hotels in de stad. Lokale overheden zijn blijkbaar niet opgewassen tegen de macht van grote winkelketens die met veel geld op zak het zoveelste winkelfiliaal in de straat openen. Waardoor lokaal ondernemen onder druk komt te staan. En dus ook blijven hierdoor de acties welke opgesteld zijn in de eerder genoemde voedselvisie liggen op de burelen van de wethouder.
Het is aan de gemeente om verder te kijken dan het eind van de straat. Om in gesprek te gaan met ondernemers en project-ontwikkelaars. Om niet te zwichten voor het grote geld en bestemmingsplannen te wijzigen zodat lokaal ondernemen weer mogelijk is. Laat het ambacht terug komen in de stad. Amsterdam wil een gezonde, vitale stad zijn met een duurzame en gezonde voedingsomgeving. Waarom wordt er niet meer aandacht gegeven aan stadslandbouw boven op daken van kantoorpanden en hotels? Laat mensen gewoon weer ondernemen tussen de mensen en douw ambachtelijke voedselproductie als de Pasteibakkerij niet ver weg aan de rand van de stad op een bedrijventerrein. Geef foodtrucks een meer prominentere plek in het stadsbeeld. En verstop ze niet ergens achteraf op een waaierige kade. En probeer weer niet voor de zoveelste keer een visie te ontwikkelen. ‘Visie is als een olifant in een kamer die het uitzicht belemmert’ om Mark Rutte te citeren. Werk aan de winkel dus!
Neem voor meer informatie en voor de handen uit de mouwen contact met mij op. Bel mij op 06 54 626 750 of stuur een email: dirk@dirkvanmierlo.nl
